Rezydencja podatkowa we Włoszech

Inwestycje polskich firm na rynku włoskim odbywają się głównie w sektorze farmaceutycznym, motoryzacyjnym, budownictwie, handlu, hotelarstwie i transporcie. Z roku na rok rośnie też liczba Polaków zainteresowanych prowadzeniem działalności gospodarczej we Włoszech.

Wpływ na to ma nie tylko położenie Włoch i przyjazna pogoda, ale również działania podejmowane przez włoskiego ustawodawcę w zakresie przyciągnięcia do tego kraju inwestorów, którzy zintensyfikowaliby rozwój tamtejszej gospodarki.

Mając na uwadze ostatnie zmiany legislacyjne w zakresie systemu podatkowego, Republika Włoska stała się korzystną jurysdykcją szczególnie dla zamożnych przedsiębiorców, którzy planują zmienić swoją rezydencję podatkową. Ustawą budżetową na 2017 rok wprowadzony został art. 24-bis włoskiej ustawy o podatku dochodowym (IITC – Italian Income Tax Code), który wprowadził ogólną zasadę, iż podmioty zmieniające swoją rezydencję podatkową na włoską mają prawo do rozliczania wszelkich zagranicznych dochodów i zysków kapitałowych, o których mowa w art. 165, ust. 2 IITC, poprzez uiszczenie ryczałtowej kwoty podatku.

Jednocześnie przepisy IITC gwarantują elastyczność poprzez umożliwienie nowemu rezydentowi rezygnacji z rozliczenia ryczałtowego odnośnie dochodów osiąganych w poszczególnych zagranicznych jurysdykcjach. Dzięki temu dochody te zaliczane są do standardowego modelu opodatkowania, dzięki czemu zastosowanie znajdują ulgi podatkowe właściwe dla zagranicznych dochodów. Taka konstrukcja pozwala zatem na odpowiednią strukturyzację opodatkowania dochodów zagranicznych.

Ponadto należy pamiętać o tym, iż preferencyjne opodatkowanie znajduje zastosowanie dla podmiotów, które włoską rezydencję już nabyły. Jak wskazuje włoski fiskus, wystarczającym dowodem potwierdzającym status rezydenta jest fakt zarejestrowania we włoskim rejestrze rezydentów przez co najmniej 183 dni w roku podatkowym. Przebywanie przez 183 dni w roku podatkowym nie jest oczywiście regułą – może się bowiem zdarzyć, iż pomimo przebywania poniżej 183 dni w roku, centrum interesów życiowych podmiotu znajdować się będzie jednak w Republice Włoskiej, co pozwoli zakwalifikować ten podmiot jako włoskiego rezydenta podatkowego. Weryfikacji w tym przypadku dokonują właściwe organy podatkowe, które mają prawo podejmować w tym zakresie czynności kontrolne przewidziane przez włoskie ustawy podatkowe.

Zasady opodatkowania

Wszelkie zagraniczne dochody nowych rezydentów są opodatkowane roczną kwotą ryczałtową, która wynosi 100.000 EUR. Kwota ta stanowi jedyne opodatkowanie z tytułu tychże dochodów.

Zyski kapitałowe objęte zwolnieniem kapitałowym przewidzianym w tzw. Parent-Subsidiary Directive, tj. zyski z tytułu dywidend wypłacanych przez spółki-córki spółkom-matkom, podlegają jednak generalnym zasadom opodatkowania przez pierwszych 5 lat obowiązywania preferencyjnego opodatkowania, z uwzględnieniem wszelkich ulg podatkowych. W ciągu tych 5 lat zyski te muszą zostać uwzględnione w zeznaniu podatkowym, tzw. RW form. Po upływie 5 lat zarówno capital gains, jak i pozostałe dochody, nie zostaną objęte obowiązkiem uwzględnienia w zeznaniach podatkowych, a także zostaną zwolnione z włoskich podatków od majątku (Imposta sul Valore Immobili Esteri oraz Imposta sul valore delle Attività Finanziarie detenute all’Estero). Należy pamiętać, że w przypadku, gdy nowy rezydent sam zrezygnuje z preferencyjnego opodatkowania w stosunku do przychodów osiągniętych w konkretnych jurysdykcjach, to powinien w stosunku do tych przychodów wypełnić zarówno obowiązki informacyjne, jak i odprowadzić wskazane powyżej podatki od majątku.

Korzystnym rozwiązaniem przewidzianym przez IITC jest również możliwość objęcia preferencyjnym opodatkowaniem określonych członków rodziny. W przypadku, gdy włoską rezydencję podatkową nabędzie przykładowo żona podatnika, kwota ryczałtowego podatku wyniesie dla niej 25.000 EUR. Łącznie małżonkowie będą zatem zobowiązani do zapłaty na rzecz włoskiego fiskusa 125.000 EUR podatku.

Opisywany reżim podatkowy znajduje zastosowanie także w sytuacji, gdy dochody oraz zyski kapitałowe osiągane będą przez zagraniczne podmioty kontrolowane. W takim przypadku wyłączone zostaje zatem opodatkowanie na podstawie przepisów dotyczących CFC. Ponadto opodatkowaniu kwotą ryczałtu podlegają dochody oraz zyski kapitałowe z państw umieszczonych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju zarówno na białej, jak i czarnej liście, na której znajdują się tzw. raje podatkowe.

Zapłata podatku

Kwota ryczałtowego podatku powinna zostać uiszczona przez podatnika w jednej racie, do dnia 30 czerwca roku podatkowego. Nie może ona zostać w żaden sposób potrącona, a dobrodziejstwa preferencyjnego opodatkowania na tej zasadzie nie można łączyć z innymi ulgami podatkowymi. W przypadku nieuiszczenia kwoty ryczałtowej we wskazanym terminie, reżim traci zastosowanie. Jest to o tyle istotne, iż utrata statusu nowego rezydenta skutkuje brakiem możliwości ponownego skorzystania z tego dobrodziejstwa w przyszłości.

Podsumowanie

Reżim podatkowy przewidziany dla nowych rezydentów włoskich jest interesującym rozwiązaniem, które może zachęcić wielu zamożnych przedsiębiorców wraz z ich rodzinami do przeniesienia swojej działalności do Republiki Włoskiej, co bez wątpienia powinno doprowadzić do zwiększenia poziomu inwestycji w tym kraju.

Mając na uwadze wymienione powyżej zalety tego reżimu, a także maksymalny 15-letni okres, przez który znajduje on zastosowanie, stanowi on korzystną propozycję dla przedsiębiorców, którzy poszukują jurysdykcji charakteryzującej się stabilnością otoczenia prawnego i politycznego, w której ustawodawca oraz fiskus stawiają na zrównoważony rozwój i stworzenie przyjaznej relacji z podatnikiem.

©Zespół K18